Iemand zegt tegen een collega: “Mooie paaswake, pastoor. Denkt u dat het een verschil uitmaakt?” “Hoezo, dat het een verschil uitmaakt?” “Ja, Pasen”, zegt ze, “maakt het een verschil voor de mensen. Of is het gewoon een vrije dag, zoals Hemelvaart, Pinksteren, En hopelijk kunnen we volgend jaar weer gewoon naar de woonboulevard. Gaat het ergens over of is het gewoon één in een rijtje van vrije dagen?”
Een spannende vraag: Maakt Pasen een verschil in uw leven?
Hopelijk wel. Juist nu in deze enorme crisis.
Diezelfde collega werd bij iemand geroepen. De man zegt: “Pastoor, Ik heb altijd hard gewerkt. Gezond geleefd. Zo vaak mogelijk naar de sportschool. Ik ging vorig jaar met pensioen. Dus mijn vrouw en ik dachten: Nu begint het leven. Genieten , genieten, zoveel mogelijk genieten. Met de caravan gaan we heel Europa door. Pastoor. Ik heb gisteren gehoord dat ik nog heel maar kort te leven heb. Ik had alles ….en nu heb ik niets meer. Ik weet rationeel met mijn verstand, iedereen gaat dood, maar met mijn gevoel heb ik altijd gedacht: Ik niet. Voor mij wordt een uitzondering gemaakt. Het lijkt alsof ik keihard op een muur afga. Ik pieker me suf. Maar ik vind geen weg er om heen. Pastoor, wat nu? ”
Marco Borsato zingt in één van zijn liedjes: “Heb je enig idee wat het met je zou doen
Als je nog maar één dag zou bestaan. Als er nooit meer een morgen zou zijn.”
Ah pastoor, doe gezellig. Daar wil ik helemaal niet aan denken. Ik ook niet. Echt niet.
Maar dan is er nu de coronacrisis. Opeens worden we keihard geconfronteerd met onze sterfelijkheid. En dat is heel angstig. En als ik eerlijk ben, Als met de dood alles ophoudt, het definitieve einde van mij is, daar word ik bang van. Dan is het een muur waar je keihard tegenaan botst.
Zou het minder angstig zijn als de dood niet een muur is, waar je tegen aan botst?
Maar iets anders? Daar gaat Pasen over.
Wat vieren we? Er is iemand teruggekeerd uit de dood. Jezus Christus is verrezen.
Met Pasen zegt God: Zoals Jezus leefde, zo vol liefde, dat heeft zo’n kracht. Dat is sterker dan alles. Dat overwint het allerergste. Dat overwint zelfs de dood. Voor zo’n manier van leven, voor zo’n liefde is er geen dood meer. nooit meer.
Maar Pasen is niet alleen iets van lang geleden. Pasen is een belofte aan ons. In 2020.
Pasen wil zeggen: ook wij worden vastgehouden in de dood, als ons leven vol liefde is.
God draagt ons in zijn armen en houdt ons vast. Dat maakt de dood iets anders. Door Pasen is de dood geen muur meer. Het wordt een….. naar huis gaan, een thuiskomen. Echt …thuis. Thuis met alles wat dat aan warmte en geborgenheid oproept.
Een kleine jongen had leukemie. Zijn ouders hadden alles geprobeerd. Ziekenhuizen afgelopen. Doktoren. De therapieën hielpen niet. Het jongetje was nu terminaal. Hij voelde dat hij dood ging. Op een dag vraagt hij aan zijn moeder: “Hoe is het om dood te gaan. Doet dat pijn?”
De moeder vecht tegen haar tranen. Na een hele tijd zegt ze: “Charlie, weet je nog dat je vroeger de hele dag buiten speelde met je vriendjes. en dat je dan avonds voor de televisie van moeheid in slaap. Dat was niet waar je hoorde te slapen, maar in de morgen werd je wakker waar je thuis hoorde – in je eigen bed. Je vader had je naar boven gedragen, en ingestopt. Charlie, ik denk dat doodgaan daar op lijkt. Het is alsof je op een morgen wakker wordt op de plek waar je thuis hoort. En de sterke armen van Jezus hebben je daarheen gedragen.”
Het is ontzettend onzekere allemaal , wat er door Corona gaat gebeuren.
Maar Pasen zegt: de dood, is geen muur meer. God gaat ons in zijn armen thuisbrengen.
Dit alles maakt de hele coronacrisis niet minder onzeker.
Het mag ons wel minder angstig maken. Dan maakt Pasen een groot verschil in ons leven.