Op deze eerste maandag van het jubileumjaar van onze Katwijkse parochiekern van de H, Joannes de Doper, 4 januari, verschijnt hier het eerste verhaal in de historische serie ‘Denkend aan vroeger…’ van de hand van Richard Hulmer zelf. Waar er elke maandag een verhaal zal worden geplaatst op deze website, de vrijdag erna doorgeplaatst in de uit te geven digitale nieuwsbrief, zal hij met zijn eerste persoonlijke verhaal hier de aftrap verzorgen.
Maar u kunt ook zelf uw belevenissen geplaatst krijgen, hopelijk voorzien van vele unieke foto’s. Zie onderstaand bericht op deze website onder het kopje ‘Denkend aan vroeger…’. Gewoon doen en met elkaar kunnen we de geschiedenis, ook van de laatste zestig jaar, laten herleven voor iedereen die het wil lezen en zien.
Stuur uw bijdrage, al dan niet compleet want Richard kan er altijd een prachtig verhaal van maken, naar r.hulmer@casema.nl of bel hem op 071-4025028 / 06-10203892. Uw / jouw verhaal(tje), of leuke en pakkende foto met korte tekst kan maandag 11 maart op deze website geplaatst worden.
Namens de evenementencommissie,
Gerard Bol.
Was in Katwijk alles anders, ook in 1967?
We schrijven augustus 1967, het is zomer en we waren net verhuisd vanuit het mooie Haarlem naar Katwijk aan Zee. We hadden een flat toegewezen gekregen in een nieuwe wijk, de Hoornes. Later hoorden wij dat de echte Katwijkers die nieuwe wijk ‘het Over-Jordaanse’ noemden. Maar we hadden een vierkamerflat en de vrienden die ons hadden geholpen met verhuizen en inrichten waren zeer jaloers. Zo’n heerlijke flat met drie slaapkamers voor ons tweetjes, dat was in Haarlem niet mogelijk geweest. Maar in de loop van een paar jaren waren die kamers ook al bezet.
Op zoek naar de winkels
Na het inrichten en de aankoop van een tweedehands televisie, kan je je anno 2020 toch helemaal niet meer voorstellen maar wat waren we er trots op, waren we helemaal klaar en konden wij getweeën Katwijk aan Zee gaan verkennen. Alles heerlijk dicht bij het strand en duinen en niet ver van de plaatsen Leiden en Den Haag. Dus op naar het ‘echte dorp’ en samen rondkijken in het centrum waar behalve ook de winkels ook de bioscoop en de restaurants waren. Het was een hele gewaarwording om op die zonnige zondagmiddag te wandelen over de Boulevard en daar heel veel mensen te ontmoeten, die net als wij een ommetje gingen maken, ijsje etende of in een strandtent een drankje drinkende. Voor de rest waren alle winkels natuurlijk op zondag dicht met zelfs rolluiken voor verschillende etalages.
Kapelaan Odekerke…?
Ik ging elke dag op de fiets naar mijn werk, het voormalige marinevliegkamp Valkenburg, en mijn vrouw Ineke verzorgde de dagelijkse boodschappen. We begonnen al snel aardig in te inburgeren. Ook hebben we ons toen aangemeld bij onze parochie, de H. Joannes de Doper in de Kerkstraat 70 in Katwijk aan den Rijn. Daar was van 2 oktober 1965 tot 1 november 1970 pastoor Emmelkamp werkzaam bijgestaan door kapelaan Frans Wüst van 19 augustus 1964 tot januari 1971. En Katwijk aan den Rijn was en is een heel ander deel van Katwijk. Op zondagmorgen gingen we altijd samen gezellig op de fiets naar de kerk, over de Hoorneslaan, de Julianabrug richting Zeeweg en dan zo over het fietspad naar de Kerkstraat.
Zingen in het Duits in de zomer van 1967
Onderweg kwamen we dan ook altijd hele families tegen, lopende, die ook gezamenlijk op weg waren naar hun kerk en altijd netjes aangekleed, ook veel zwarte pakken, en keurige dames om te zien vanaf je fiets. En zeker ook de kinderen liepen er op hun zondags bij. Wat ons wel opviel was dat er nogal wat dames waren met een plastic tasje in hun hand terwijl ze stevig doorstapten. Wat daarin zat, kwamen we pas later echt te weten.
Bij ons kerkgebouw aangekomen was het al vrij druk en ook binnen was het al aardig vol. Er was een Latijnse mis zoals gewoonlijk, tot aan de preek. Maar in plaats van het bekende welkomstwoord ‘Beminde gelovigen’ hoorden we in die eerste eucharistieviering augustus 1967 de woorden ‘Liebe Gäste’ uit de mond van pastoor Emmelkamp rollen. Toen begrepen wij direct dat er in de kerk veel Duitse badgasten waren. We vonden het, komende uit Haarlem, best wel wat vreemd. Want ook de kerkliederen waren in de Duitse taal en die werden door hen dan ook uit volle borst meegezongen.
Wat kan het veranderen in 53 jaar! Daarom ook leuk om hier te delen met de lezers van ook deze geschiedenis. Maar later, na de zomervakantie, was dat door de teruggekeerde Duitse ‘Badegäste’ ook weer afgelopen maar zomer 1968 konden we natuurlijk weer Duits mee galmen. Maar ook werd later naar aanleiding van het Tweede Vaticaans Concilie, van 11 oktober 1962 tot 8 december 1965, de eucharistieviering in het Nederlands gedaan.
Bekend maar toch ‘vreemd’
Dit alles was de eerste kennismaking met onze nieuwe woonplaats Katwijk en onze nieuwe parochie. Nu wonen we hier nog, nu in Rijnsoever, en nog steeds met veel plezier. We zijn al lang echt ingeburgerd en hebben veel contacten en zeker niet alleen binnen onze parochie, maar ook met heel veel andere verenigingen en clubjes. Eén ding is echter nooit veranderd, voor veel geboren Katwijkers zijn we nog steeds ‘vreemden’.
Richard Hulmer
Klik op een foto voor de gallerij.
