‘Ik krijg er energie van, het maakt niet
uit voor hoeveel kerkgangers!’
Wie kent niet de vergelijking met Heintje Davids als iemand aankondigt te stoppen, maar toch jarenlang door blijft werken of optreden? Anneke is daar echter heel duidelijk en resoluut in met haar uitspraken: ,,Mijn laatste vergadering als voorzitter van de pastoraatgroep is 30 maart waarmee ook mijn rol als voorzitter van de stuurgroep liturgie eindigt. Voor mij ook een reden om voor de onlangs opgerichte Parochiële Advies Raad het stokje ook al over te geven aan mijn opvolger op deze drie werkvelden, Ralph Severens. Maar binnen de liturgie blijf ik in onze parochiekern zeker op diverse terreinen nog steeds actief.” Wetende dat ze al in de vorige eeuw, in 1999, al haar eerste stappen zette in wat toen ons Katwijkse parochiebestuur was is het goed om eens van haarzelf te horen wat haar drive al die jaren is geweest. En waar kunnen we haar in onze parochiekern nog tegenkomen?
Zaadjes van geloof gelegd op diverse momenten
Opgegroeid in een gezin met een jongere zus en broer heeft zij in de voetsporen van haar ouders wel de weg naar de kerk gevonden en tot op heden stevig behouden. De zaadjes die hiervoor waren gelegd zijn zeer divers en hebben haar gemaakt tot wie ze is geworden… een krachtige vrouw met een sterk geloof waar de heilige Maria Magdalena in haar geloofsleven een belangrijke rol speelt. ,,Natuurlijk ben ook ik begonnen in een kinderkoor, in Rijnsburg. En ik hoop zo na deze coronatijd weer lekker te kunnen zingen in Cantemus waar ik net was gestart kort voor deze tijd. Ik ga nog niet in de viertallen meezingen, want met alle beperkingen bij de kerkgang ben ik nog steeds coronacoördinator. Ook bij mijn vormselviering voelde het voor mij als prille jongere al apart. Maar er zijn ook personen die een belangrijke rol hebben gespeeld bij mijn groei in het geloof en mijn rol in de kerk. Dan moet ik zeker als eerste Joke Vermeulen noemen. Met haar heb ik tot op heden een megaklik, ik noem haar altijd mijn ‘geestelijke moeder’. We lijken veel op elkaar. Die klik heb ik ook altijd gehad met Nel Houwer. En in mijn jeugd was het Piet Noordermeer, de oom van mijn man Peter die priester was, die me fascineerde met zijn verhalen en optreden. Wat te denken van Jan Lamberts, de diaken die mij de ruimte gaf om persoonlijke initiatieven binnen de liturgie te ontwikkelen en handen en voeten te geven. En ‘last but not least’ zijn het mijn ouders, mijn trouwste fans alle jaren. Als we elkaar zien hebben we het altijd over, wat denk je, de kerk!”, aldus de enthousiast verhalende Noordermeer.
‘Gebedsleider zijn is een roeping!’
Niet alles komt je aanwaaien, ook Anneke volgde de Pastorale School met ‘liturgie’ als tweede jaar. Met oud-parochiebestuurslid Jan Wolf volgde ze de cursus kaderopbouw en werd ze door diaken Lamberts ook gevraagd om de opleiding ‘Gebedsleider’ te volgen. Die volbracht ze in 2011 samen met zes anderen in het bisdom Rotterdam. Noordermeer: ,,Normaal ontmoetten alle gebedsleiders van het bisdom elkaar twee keer per jaar op inspiratiedagen, maar dat is er dit jaar niet van gekomen. Opvallend was het ook bij deze opleiding dat ik toen tot de jongsten behoorde. En zeker ook typisch is het dat iedere gebedsleider het werk anders invult. Ik moet zeggen dat ik altijd alle ruimte heb gekregen van het pastorale team bij het invullen van uitvaarten, meditatieve- en verliesvieringen, het rozenkransgebed en het inbrengen van nieuwe liturgische momenten. Dat geeft me energie, maar ik zou ook graag weer communievieringen in De Wilbert willen verzorgen als het weer kan. Als gebedsleider zou ik het persoonlijk ook verrijkend vinden om eens in een andere kern te mogen voorgaan, maar daar is binnen de parochie geen beleid op gemaakt.”
Spanningsveld tussen vrijwilligers en pastoraal team
Door haar vijftien jaar op het secretariaat komt ze met vele andere aspecten van onze parochiekern in aanraking en ziet ze ook op parochieel niveau meer samenwerking ontstaan op het gebied van diaconie, de centrale stuurgroep liturgie en middels de onlangs opgestarte P.A.R. ,,En ik moet ook eerlijk zeggen dat bij de jaarlijkse bijeenkomst van secretariaatsmedewerkers in de parochie elke keer blijkt dat we in Katwijk best voorop lopen. Maar ook bij ons is het moeilijk om vacatures in te vullen. Zo zijn de werkvelden ‘diaconie’ en de ‘catechese’ in de pastoraatgroep niet bezet en daar maak ik me bij mijn vertrek best zorgen over. Vrijwilligerswerk is, zeker in deze coronatijd, best ingewikkeld. Werkgroepen gaan er vanuit dat je het altijd wel weet op het secretariaat. Maar waar wij geduldig wachten op een reactie vanuit het bisdom, kan het zijn dat je links en rechts al weer wordt ingehaald door gewijzigde landelijke regelgeving in deze barre tijden. Het is daarom goed als het weer een keer ‘normaal’ wordt. Wat de parochiekern betreft, maak ik me wel zorgen als ik zie hoe leden van het pastoraal team het ‘locatiereferent zijn’ invullen. Dat is zeker niet altijd met ‘inspirerend’ af te doen”, aldus de makkelijk verhalende Noordermeer.
De ‘L’ is van liturgie en leuk!
Dat er ook zaken met ‘leuk’ te benoemen zijn in al die jaren bleek uit haar reactie: ,,Alles met liturgie!” En dat was onder andere zeven jaar lang de meditatieve viering op vooral de vrijdagavond om 19.00 uur. Een apart tijdstip, met een paar gasten, maar ze mist het wel. Het gebedsleider zijn beleeft ze als een roeping en al haar bezigheden binnen de liturgie geven haar energie. Noordermeer: ,,Het maakt mij echt niet uit hoeveel mensen er bij zo’n viering dan aanwezig zijn. Het samen vieren is net als zaaien. Nou moet ik wel eerlijk zeggen dat ik het moeilijk vind om de juiste taal voor de kinderen te vinden bij bijvoorbeeld gezinsvieringen. Want het mystieke van de liturgie moet je toch in begrijpelijke teksten voor de kinderen kunnen vertalen.”
Goed om het stokje over te geven aan…
Als je zoveel verschillende werkzaamheden binnen de liturgie vervult samen met zoveel verschillende vrijwilligers en professionals als leden van het pastorale team dan heb je natuurlijk ook te maken met je eigen gevoelens. ,,Of ik ooit ergens verdriet om heb gehad, jazeker…! Natuurlijk volgden er wel gesprekken, maar mijn gevoel werd niet echt weggenomen. En spijt? Dat ik door al mijn liturgische bezigheden het zingen in een koor lang niet kon invullen, maar dat ga ik zo weer helemaal inhalen. En of ik wat ga missen? De pastoraatgroep niet, want met Ralph Severens komt er gewoon een ander op die plek. En dat is goed want ik besef terdege dat ik een duidelijke mening heb en die ook laat horen. Misschien is mijn stempel dan ook wel eens te groot geweest. Het kan best zijn dat werkgroepleden dat soms zo vinden. Maar laat ik duidelijk zijn, bij een verschil van mening ging het bij mij altijd om inhoud en was het nooit op de persoon gericht. En wat ik wel eens heb gemist, dat is daadwerkelijke ondersteuning van bepaalde leden van het pastorale team”, liet Noordermeer aan de hand van enkele voorbeelden duidelijk weten.
Op zoek naar… de jongeren!
In zo’n interview met Noordermeer, die haar sporen meer dan verdiend heeft in de sector liturgie voor onze parochiekern, hoop je dan ook dat zij de ultieme suggestie heeft hoe we weer meer jongeren bij onze parochiekern kunnen betrekken. Ze is daar heel duidelijk over: ,,Allereerst zie ik jongeren breder dan de groep van vijftien tot twintig. Ik denk dat er zeker mogelijkheden liggen met andersoortige vieringen, er hoeft bijvoorbeeld ook niet altijd een preek in. Joke Vermeulen heeft er vroeger in haar periode in onze parochie zich ook voor ingezet. De zaterdagavond was daar ideaal voor. Ik zie dat ook bij Taizévieringen die ik onder Jan Lamberts ben opgestart. Deze vieringen zijn laagdrempeliger dan bij andere vieringen met ook jongere aanwezigen. Maar de groep jongeren waar we op mikken is wel aanmerkelijk kleiner dan bij andere Katwijkse geloofsgemeenschappen. Dat werkt dus ook niet in ons voordeel. In mijn optiek heeft het ook te maken met hoeveel ruimte we in onze parochie daadwerkelijk geven aan nieuwe initiatieven.”
Dé tips van Anneke voor ons allen
Met zoveel ervaring aan de andere kant van de gesprekstafel verwacht je natuurlijk ook nog briljante tips voor het pastorale team en de vele vrijwilligers in de meest uiteenlopende werkgroepen. Die vragende voorzet kopte Noordermeer perfect en trefzeker in: ,,Blijf komen naar de kerk en heeft iemand vragen over vieringen, gebruiken, veranderingen… stel ze en blijf er niet mee zitten. Ik ben niet weg, ook al neem ik nu afscheid van enige liturgische werkvelden, en mijn deur van het parochiekernsecretariaat staat ook altijd open om een luisterend oor te zijn voor die medeparochianen. En naar het pastoraal team wil ik meegeven om in gesprek te blijven met de vrijwilligers en kerkgangers. Leg vooraf uit, het liefst persoonlijk, waarom iets wordt veranderd of wordt ingevoerd. Je kan het niet meer afdoen met de reactie van ‘U heeft het in De Augustinus kunnen lezen!’ En die tips zal ik verder blijven geven want ik vertrek alleen maar als voorzitter van de stuurgroep liturgie en als voorzitter van de pastoraatgroep. Leuk ook om op de valreep te zeggen dat deze taak altijd was voorbehouden aan de locatiereferenten maar die pakten die handschoen niet op.”
Geen Heintje Davids-effect bij Anneke Noordermeer
Op mijn slotvraag aan Noordermeer of ze nog iets wil meegeven aan de lezers was ze heel duidelijk, om niet te worden geconfronteerd met het zogenaamde ‘Heintje Davids-effect’: ,,Ik ben nu echt gestopt als voorzitter van de pastoraatgroep en daardoor ook als voorzitter van de lokale stuurgroep liturgie, maar ik blijf actief als voorganger bij Taizévieringen, lid van de werkgroep ‘Bijzondere vieringen’ die ikzelf ben opgestart, gebedsleider bij uitvaarten en diverse vieringen, medewerker op het parochiekernsecretariaat, lector wat ik al 27 jaar doe, vertegenwoordiger in de werkgroep ‘Avondwake’, voorganger bij meditatieve- en verliesvieringen en het rozenkransgebed en ik blijf natuurlijk ook de wekelijkse inlegvellen verzorgen dus een lijntje naar de werkgroep ‘Beamervieringen’ blijft ook intact. En of ik dan nog mijn stempel op liturgische zaken kan drukken… mogelijk wel maar alles in het belang van onze Katwijkse parochiekern.
Gerard Bol,
13 maart 2021
