In bijna alle kerken zijn er veel vrijwilligers bezig met allerlei zaken. Noem ze maar op, op de terreinen van de diaconie, catechese, het jeugdwerk, een parochiekernsecretariaat, koren en dirigenten, organisten / pianisten en lectoren, bezorgers van de Augustinus en natuurlijk ook de kosters. Dit is verre een complete opsomming van de vele werkgroepen en van losse vrijwilligers in onze parochiekern. Samen zijn we kerk! Maar zeker ook om niet te vergeten de mannen en soms ook dames die er zijn voor het onderhoud van het kerkgebouw, de pastorie, ‘de kleine JOANNES’, het kerkhof en het terrein om alle gebouwen heen. Juist, u raadt het al, de technische commissie (TC).
Deze mensen zijn allemaal vrijwilligers met verstand van zaken zoals over het algemene onderhoudsplan, het schilderwerk, de dakbedekking, de geluidinstallatie in de kerk, maar ze zijn er ook voor, en zeker niet onbelangrijk, de dagelijkse kleine klusjes. Ook ik heb een tijd deel uit mogen maken van zo’n clubje vrijwilligers. Het waren allemaal mannen met dezelfde instelling en niet geheel onbelangrijk voor deze TC… veel vrije tijd. Eigenlijk kon ik niks en daarom hielp ik overal waar nodig was en stak daar een heleboel van op.
Op de dubbele ladder samen naar grote hoogte
Zo ook op die ochtend, ergens in het begin van de jaren negentig. De zondag daarvoor hadden we tijdens de viering in de kerk een paar flinke knallen gehoord van lampen die gesprongen waren. Dus was er werk aan de winkel. Samen met iemand anders van de TC heb ik een dubbele ladder neergezet in de kerk. Hoe ging het verder? Ieder ging aan een kant omhoog naar de kapotte lamp. We hadden natuurlijk een nieuwe lamp bij ons in de klim omhoog en dat was echt best hoog. Maar eerst moest die kapotte lamp eruit gedraaid worden en dat ging zomaar niet. Het wou maar niet lukken, want zoals later bleek was het binnenste gemaakt van bakeliet, een kunststof dat makkelijk afbrak. En die kunststof werd in die vroegere jaren nog altijd gebruikt in lampen, maar bijvoorbeeld ook nog in oude stopcontacten en oude schakelaars. Mijn collega van de TC op de andere kant van de dubbele ladder kon het niet langer geluidloos aan en… liet een paar zéér harde vloeken de weg vinden in de kerk.
‘Één vloek per te vervangen lamp’
Maar toen hoorden wij een stem van beneden die zei: ,,Mijn beste W…, je mag bij elke lamp die jullie gaan repareren één keer vloeken!” We keken verschrikt naar omlaag en daar stond, jawel, onze pastoor George Kapteijn (1 september 1989 – 26 juni 1994) in vol ornaat met bonnet en soutane. Die pastoor had een mank been en hij sleepte er een beetje mee, maar omdat wij zo ingespannen bezig waren, hadden wij hem niet horen aankomen in de kerk. Wij zeiden netjes hoog staande op de dubbele ladder ‘Ja mijnheer pastoor, het zal niet meer gebeuren’. Was dit einde verhaal? Eigenlijk wel, maar er moest nog een aantal lampen in het hoge kerkgebouw verwisseld worden. Dus…
Richard Hulmer
Denkend aan vroeger… schrijft u als eerste mee?
Op deze maandag 31 mei, verscheen hierboven het korte, maar o zo pakkende verhaal over de bezigheden van een lid van de technische commissie waar de woordenstroom door pastoor Kapteijn met zijn oorschelpen werd opgevangen. Ook deze aflevering in de serie ‘Denkend aan vroeger…’ van de hand van Richard Hulmer is door hem met groot enthousiasme aan het papier toevertrouwd. Hij zal met deze aflevering van ‘Denkend aan vroeger’ en later ook nog zeker met vele andere bijdragen elke maandag op deze website over o.a. werkgroepen, individuele vrijwilligers, oudere parochianen en koren zichtbaar maken wat een bruisende en dynamische parochiekern we met elkaar zijn geweest en zijn in alle jaren.
Maar u kunt ook zelf uw belevenissen geplaatst krijgen, als eerste zelfs want tot op heden loopt het nog geen storm hoewel de eerste foto’s uit vroegere (onderwijs)tijden al wel binnenstromen. Hopelijk is uw bijdrage dan ook voorzien van vele unieke foto’s variërend van een communiefeest, les op de St. Jozefschool, bij K.R.V. tot een kerstspel in de kerk enz. Gewoon doen dus en met elkaar kunnen we zo die geschiedenis, ook van de laatste zestig jaar, laten herleven voor iedereen die het wil lezen en zien. Want samen beleven we toch het 175-jarig jubileum van onze parochie? En we gaan toch ook met elkaar vol vertrouwen de toekomst tegemoet?
Stuur uw bijdrage, al dan niet compleet uitgeschreven want Richard kan altijd van uw losse zinnen en steekwoorden een prachtig verhaal maken, naar r.hulmer@casema.nl of bel hem op 071-4025028 / 06-10203892. Uw / jouw verhaal(tje), of leuke en pakkende foto met korte tekst kan als eerste meeschrijvende parochiaan maandag 7 juni al op deze website geplaatst worden. Leuk om dan als ‘leverancier’ later reacties te krijgen van de vast en zeker vele lezers.
Namens de evenementencommissie,
Gerard Bol.
