Voor heel veel mensen is 2 november, Allerzielen, altijd weer één van de meest indrukwekkende rituelen van onze kerk. Het herdenken van de dierbaren die ons zijn ontvallen, het afgelopen kalenderjaar in het bijzonder en ook eerder, met elkaar in onze kerk vol eveneens rouwende families, vrienden en bekenden. Ook de overledenen die niet op ons kerkhof hun laatste rustplaats hebben gevonden, maar gecremeerd zijn, worden hierbij betrokken. Van de meesten hiervan is de urn geplaatst in de speciale urnenmuur. Maar ook parochianen die elders hun laatste rustplaats hebben worden natuurlijk herdacht met Allerzielen. Het is altijd weer een betekenisvolle viering van woord en gebed, maar vooral een samenzijn met troostende woorden uit het evangelie en mooie teksten. Het samen herdenken doet een ieder goed, want je rouwt immers ook niet alleen.
‘Dood ben ik pas als jij me bent vergeten’
De overledenen worden om de beurt bij naam genoemd en we zien hun foto dan ook verschijnen op het beamerscherm in de viering. De naaste familie steekt een kaars aan voorin de kerk en het herinneringskruisje wordt na de viering aan hen uitgereikt. Het herdenken is anders dan het afscheid nemen. Wij geloven en we hopen elkaar weer terug te zullen zien in het hiernamaals zoals we dat ook wekelijks bidden in de geloofsbelijdenis, evenals de opstanding van de doden en de belofte van het eeuwig leven.
We staan letterlijk en figuurlijk stil bij hun overlijden
Dan verlaten we de kerk en gaan we naar het kerkhof. Voor deze avond zijn er lampen geplaatst en het kerkhof ziet er indrukwekkend uit met deze verlichting. Op de grafzerken branden lichtjes, geplaatst door de nabestaanden. Families zoeken dan een plaatsje bij het graf of de urn van hun overledene. Onder het kruis staat de pastoor of kapelaan en deze gaat voor in gebed. Het koor zingt ‘Blijf mij nabij’ of het ‘Avé Maria’ en het ‘Onze Vader’ of het ‘Wees gegroet’ wordt door alle aanwezigen meegebeden.
Dan volgt door de voorganger de zegening van de graven met wijwater. Ook wordt de urnenmuur natuurlijk niet vergeten. Als laatste op het kerkhof zijn de kindergrafjes aan de beurt en sinds kort is er ook een gedenkplaats voor heel vroeg gestorven kindjes. Vooral in vroegere tijden stierven veel kinderen heel erg jong. Daarom dit gedichtje van Hieronymus van Alphen:
Ach Lieve kinders! Zeg dan niet;
Wat is dat sterven een verdriet!
Mogt ik maar altoos leven!
Wanneer ge God bemint en dient,
Dan voert de dood u, als een vriend,
In ’t eeuwig zalig leven.
Vele aanwezigen lopen dan mogelijk ook nog even langs de graven, zeker ook van eerder overleden dierbaren, en verlaten dan in stilte ons kerkhof. Ieder voor zich en velen zijn weer onder de indruk van deze herdenkingsviering. Er is dan altijd nog de gelegenheid om elkaar te ontmoeten en te spreken onder het genot van een kop koffie / thee in de grote zaal van ‘de kleine JOANNES’.
Richard Hulmer
Denkend aan vroeger… schrijft u ook mee?
Op deze maandag 1 november verscheen hierboven deze speciale aflevering over hoe we in onze parochie(kern) Allerzielen vieren. Ook deze aflevering in de serie ‘Denkend aan vroeger…’ van de hand van Richard Hulmer is door hem met groot enthousiasme aan het papier toevertrouwd na het nodige voorbereidende werk.
Hij zal met deze aflevering van ‘Denkend aan vroeger’, en later ook nog zeker met zijn laatste bijdragen van 2021, elke maandag op deze website over o.a. werkgroepen, individuele vrijwilligers, oudere parochianen en koren zichtbaar maken wat een bruisende en dynamische parochie(kern) we altijd met elkaar zijn geweest en blijven in alle jaren.
Maandag 8 november plaatst Hulmer een nieuwe aflevering op deze website, een hele interessante zeker voor de jongere generatie. Het gaat dan over de veranderingen in ons kerkgebouw in woord en beelden na afloop van het Tweede Vaticaans Concilie in de jaren zestig. En als er één persoon is die daar smeuïg over kan vertellen dan is het Hulmer wel. Middels deze wekelijkse afleveringen beleven we zo het 175-jarig jubileum van onze parochie(kern). En we gaan zo met elkaar vol vertrouwen de toekomst tegemoet.
Namens de evenementencommissie,
Gerard Bol.