Op Goede Vrijdag hebben we aan het eind van de viering in stilte de kerk verlaten, onder de indruk van het lijdensverhaal. Wat allemaal begon in de Hof van Getsemane. Het smeken van Jezus aan Zijn Vader, of deze kelk aan Hem voorbij mocht gaan, de slapende apostelen, het verraad van Judas en de uithaal met het zwaard van Petrus het was er allemaal. Dan was er de tocht naar Jeruzalem met de vernederingen, de doornenkroon en de veroordeling door Pilatus. En het volk maar schreeuwen: ,,Zijn bloed komt over ons en over onze kinderen.” Dan naar die kleine heuvel Golgota, iets buiten de heilige stad. Hier kwam een einde aan het aardse leven van Jezus. Hij had zijn taak volbracht die moest leiden tot vergeving van de zonden van alle mensen.
We verlieten de kerk in stilte nog denkend aan al die gebeurtenissen waar we getuige van waren. Heel indrukwekkend waren de gebeden en de gezangen. Het altaar was leeg, er brandden geen kaarsen meer. We waren met onze gedachten nog bij het verhaal, zoals dat zo beschreven is in het Nieuwe Testament. We kennen dat verhaal allemaal en hebben het van kinds af aangehoord, maar het blijft een rode draad in ons leven. Voor we naar buiten gaan kijken we nog even achterom. Het enige wat we kunnen zien is het grote ruwhouten kruis, wat onder trommelgeroffel naar voren was gebracht na de lezing van het lijdensverhaal in de viering en op het priesterkoor werd neer gezet. Het ziet er groot en indrukwekkend uit. Het is voor eeuwig het symbool van ons christelijk geloof. Bij het uitgaan is het op het kerkplein ook stil en alle kerkgangers gaan nog steeds in gedachten naar huis.
Een blikvanger voorin onze kerk
Dan komt Stille Zaterdag waarin het gewone dagelijkse leven weer even de overhand heeft . Gewoon boodschappen doen want het wordt Pasen. Twee vrije dagen en even de gedachten verzetten naar het nieuwe hoogtepunt in ons kerkelijk jaar, het Hoogfeest van Pasen, de verrijzenis van Jezus. Op die zondagmorgen luiden de feestklokken over Katwijk aan den Rijn. Iedereen mag het weten: Jezus is verrezen. Als we bij onze kerk binnenkomen, er branden ook kaarsen, worden onze blikken getrokken naar het kruis. Nu niet meer ruw en kaal, nee er staat een prachtig bloemrijk versierd kruis. Het hele kruis is versierd met de bloemen die we op Goede Vrijdag naar de kerk hebben meegebracht.
Een blommig, kleurrijk kruis met dank aan…
Elke keer is het weer een verrassing hoe mooi het kruis is geworden. En dat gaat niet vanzelf. Drie parochianen hebben nu de taak op zich genomen om elk jaar het kruis met bloemen te versieren. We noemen ze maar, Nel Hesselberth en Helma en dochter Lisanne Boskamp. Zij doen dit nu al enige jaren op Stille Zaterdag. Daarvoor werd het jaren gedaan door Wil van Rijn die helaas vorig jaar is overleden. Als dank en kleurrijk symbool van het wisselen van de wacht hebben ze hem toen ook een prachtige ‘struik’ overhandigd. Alle hulde voor Wil, de voorganger van deze dames, en ook voor deze dames zelf.
En zo’n kleurrijk, blommig versierd kruis en de verhalen van de verrijzenis en de feestelijke gezangen met Pasen, geven ons weer nieuwe moed om de draad weer op te pakken, en ons in te zetten voor onze parochie. We verlaten de kerk met een goed gevoel en buiten geven we elkaar een hand en wensen elkaar een ‘Zalig Pasen’. Wat ook mooi is wat in de orthodoxe kerken wordt gezegd tegen elkaar na afloop van de viering: ‘Christus leeft’. Voor een fotoverslag van het opmaken van het ruwhouten kruis op Stille Zaterdag 8 april 2023 verwijzen we hier naar de betreffende fotomap in de rubriek ‘Fotogalerij’ op onze website.
Richard Hulmer
