Op een stralende donderdag 18 juli, alle zegen komt van boven, was het dé uitgelezen dag voor velen om na vele natte en koudere zomerse dagen er op uit te trekken. De korte broeken werden aangetrokken, er werd beschermingsfactor twintig gesmeerd, aan de stranden werd de verkoelende waterkant opgezocht en tot laat in de avond was er in menig tuin de barbecue het episch centrum van familiaire gezelligheid. Een zomerse dag zoals we er vele al hadden gewenst, zo ook onze mede-parochianen Jopie van Schie en Hans Jongeneel. Maar zij kregen een zomerse dag met een gouden rand(je). Hun gekochte kerkenveilingkavels van een toertocht in de oldtimer cabrio’s met Wim van Rijn en Peter Verhart als aanbieders werd verzilverd deze donderdag 18 juli. Lees hieronder een kort sfeerverslag met uniek fotomateriaal van Wim van Rijn.
Hoelang Jopie en Hans hebben geslapen de avond ervoor? Of ze al om zes uur ’s ochtends zenuwachtig door de woonkamer drentelden in afwachting van de start van deze compleet verzorgde toertocht? In het kader van de privacygegevens kan ik daar niks meer over kwijt aan u als lezer. Maar wat ik wel kan vertellen is dat bij het zien van de foto’s van deze zomerse toertocht ik direct aan de hit van volksliedzanger John de Bever moest denken: ‘Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht!’ Wilt u, wil jij, ook zo’n lach op het gezicht? Hou dan de catalogus van de kerkenveiling 2025 goed in de gaten want misschien staan de organisatoren Wim van Rijn en Peter Verhart er weer in met zo’n uniek toertochtprogramma. En dat beide heren een lijntje met hierboven hebben, bleek meer dan duidelijk uit het schitterende weer deze donderdag 18 juli.
Loven en bieden tot het laatste bod!
Want wie zou er niet op willen bieden tijdens de kerkenveiling van 19 april jl.? Deze twee kavels waren snel verkocht, met ook uiteenlopende prijzen.
En dat zat zeker niet in het verschil van de twee cabrio’s of het verschil in rijvaardigheid tussen de beide chauffeurs. Integendeel, het was weer een perfect voorbeeld van hoe het kan gaan lopen op de veiling dat bij een tweede dezelfde kavel er ineens meerdere liefhebbers zijn die door blijven bieden. En zo waren de hoogste bieders respectievelijk (tante) Jopie van Schie bij de eerste kavel en Hans Jongeneel bij de tweede kavel. Gaaf dat zeer trouwe bezoekers van de jaarlijkse kerkenveiling die kopers werden.
Een toertocht die je nooit kon verwachten…
Na een natte moesson van een maand of drie was het dan eindelijk zover. De donderdag 18 juli was gepland, Wim en Peter hebben dus ook korte lijntjes naar de weervoorspellers van het K.N.M.I., wie kennen deze autogiganten niet in hun netwerk? En…het bleek een hele mooie dag te worden. De oldtimers waren door de heren gepoetst en konden zo als spiegel dienen voor als je je haar wilde kammen. Elk pluisje was verwijderd, de techniek werd nog even goed nagelopen en zo konden tegen de klok van 10.00 uur de kavelhouders worden opgehaald. Maar waar zou deze eerste kerkenveilingtoertocht Jopie en Hans brengen? Zou het een tocht worden met drie stops bij de zusterkerken in Oegstgeest, Voorschoten en Wassenaar om in elke pastorie een kop koffie plus te nuttigen? Bleven ze in de eigen gemeente Katwijk om, het hoogste aantal wuifmomenten per minuut door Jopie en Hans te laten scoren? Werd dan toch de verbouwde Afsluitdijk opgezocht om de afkoelende wind door ieders haren te laten waaien? Niets van dat alles!
‘Denkend aan Zuid-Holland zie ik…!’
Het eerste traject ging richting het schitterende riviertje de Rotte via de pas geopende Corbulo-tunnel. Via een klein stukje grote weg, een hele ervaring als je het rijden in een oldtimer cabrio niet bent gewend en zeker herinneringen om te delen bij thuiskomst, werd het gebied opgezocht waar vroeger de Nederlandse vlag gedurende te lange tijd ondersteboven heeft gehangen.
Rap werden al snel de vele kleine, pittoreske binnenwegen in de regio opgezocht. Via Zoeterwoude en Benthuizen, landelijker konden Wim en Peter het niet maken, arriveerden ze bij de Rotte waar de koffiestop was gepland. Genietende van de koffie plus werden de ervaringen uit de beide oldtimers gedeeld en werd er afsluitend afscheid genomen van de uitbater en de andere gasten om zo de toertocht te vervolgen.
Wat kan de eigen provincie toch mooi zijn!
De tweede etappe ging verder langs de Rotte, waar ze vele hengelaars passeerden in een klassieke rolverdeling. Vaders met een ‘stok’ van ongeveer zes meter turende naar zijn dobbertje waar moeders (in een jongere uitgave) lag te bruinen op haar stretcher of (in een oudere uitgave) bezig was zittende in haar stoeltje om de ‘Margriet’, de ‘Libelle’ en de ‘Privé’ geestelijk soldaat te maken. Midden in deze zeer drukke en dicht bevolkte provincie is het zo gaaf om dit soort groene oases te mogen binnenrijden. En met deze oldtimers was het extra genieten voor alle vier. De ‘Z.W.Z.’ werd gereden, de prachtige route via Zevenhuizen, Waddinxveen en Zwammerdam, waar je ogen oren tekort kwam om alles te zien en te horen. Daar werd na de Rotte een nieuw water opgezocht en wel de kronkelende rivier de Meije. Voor Hans Jongeneel kwamen vele werkervaringen uit zijn chauffeursverleden naar boven want hij wist bijna elke boerderij en camping op naam te benoemen waar hij in vroegere jaren gastankjes moest omruilen. In die regio was dat, ook nu nog, de enige mogelijkheid van energievoorziening. Ook al kende hij die omgeving als zijn broekzak, laag zittende in de oldtimer was en bleef deze dag ook voor Hans een unieke belevenis.
‘Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht!’
Er werd verder gereden via de Woerdense Verlaat, het innemende Noorden naar Nieuwkoop waar de lunch geserveerd werd. Daar werd heerlijk van genoten, maar er werd natuurlijk ook getoost op deze schitterende kerkenveilingtoertocht. Met volle magen werd er verder gebouwd aan nieuwe herinneringen met een route die de oldtimers voerden richting de Ziende en naar Aarlanderveen, Ter Aar en Papenkop. Wie weet waar deze vreemde katholieke benaming vandaan komt, mag het de webredactie laten weten. Alsof Wim en Peter het erom deden met deze route want via de Paradijsweg, hoe mooi kan het zijn, kwamen ze uit bij de Langeraarse Plassen. Daar was zeker met het mooie weer ook meer dan genoeg te zien. ‘Holland – waterland’ was zeker op deze prachtige route van toepassing. Langs het riviertje de Drecht en vervolgens via de Ringvaart naar het alom bekende Nieuwe Wetering kwamen ze bij de tante van Joop Zoetemelk aan de Koppoel in Rijpwetering voor de laatste stop… culinair, vloeibaar en sanitair… alles was mogelijk daar!
Rond 16.30 uur werden de kavelhouders Jopie en Hans na een prachtige dag weer netjes thuis afgezet door Wim en Peter. ‘Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht’ werd door Jopie en Hans vast en zeker geneuried toen ze de sleutel in het slot van hun eigen woning stopten.
Een idee voor u, voor jou, als lezer van dit verslag om ook zoiets te organiseren in 2025 door zo’n kerkenveilingkavel aan te melden? We zijn benieuwd.
Namens de webredactie,
Gerard Bol.