Vele, vele jaren heeft Wil van Rijn al het grote ruwhouten kruis
‘aangekleed’ met de bloemen die bij de kinderkruisweg en de viering van Goede Vrijdag door de parochianen naar voren in de kerk werden gebracht. Zeker bij de viering van Goede Vrijdag, in de volledige stilte nadat het grote kruis onder omfloerst tromgeroffel naar voren was gedragen, was dat een kippenvel oproepend moment.
Elke keer keek ik weer vanuit mijn ooghoeken naar wat voor bloemen er al lagen, qua soort en zeker ook qua kleur. En na afloop, na het in stilte verlaten van de kerk, was er thuis onder de koffie altijd het gesprek hoe Wil van Rijn het die zaterdag weer zou klaren met wat er aan bloemen was aangeleverd die dag. Want temperaturen, de marktwerking zo ook de prijs voor de bloemen, het waren zomaar drie factoren die jaarlijks bepaalden hetgeen Wil van Rijn tot zijn beschikking had. Het was de sport voor hem, en die hem in welke vorm dan ook bijstonden elke Stille Zaterdag, om er geen bloemen bij te gaan kopen. Maar soms moest het wel om net even een bepaald kleureffect te kunnen realiseren in het kunstlicht bij de Paaswake die op Stille Zaterdag in het donker werd begonnen.
Gelukkig hebben we de foto’s nog…
We hebben de foto’s van het grote ruwhouten kruis met bloemen
op vele foto’s van persberichten, of in fotoseries in de rubriek ‘Fotogalerij’, een plek gegeven omdat het op een prachtige wijze de opstanding, het voorjaarsgevoel symboliseert. En daarbij ook recht doet aan ons historisch cultureel erfgoed in de Duin- en Bollenstreek. En elk jaar heeft Wil van Rijn daar met zijn groene vingers, de passie voor het bloembinden, de voorliefde voor het spelen met kleuren en zijn creativiteit een prachtig kruis van weten te maken. Hoeveel foto’s zouden er wel niet van zijn gemaakt in de loop der jaren en rondgestuurd naar derden?
Maar in 2020 werd alles anders… of toch niet?
Met het wegvallen van de vieringen met publiek, het feit dat de vieringen in de Goede Week en met Pasen vanuit de parochiekern Oegstgeest zicht- en hoorbaar zouden worden door de livestream was de reden dat er voor het eerst geen ‘aangekleed kruis’ zou zijn in ons kerkgebouw. Maar op de vraag van Anneke Noordermeer om het processiekruis anders aan te kleden met de door een parochiaan gratis aangeleverde bloemen kon Wil van Rijn alleen maar ‘ja’ zeggen. En zo was het niet alleen zichtbaar op de tijden van 11.00 – 12.00 uur dat ons kerkgebouw werd opengesteld voor gebed enz. Maar door technische problemen bij de livestream van de Passwake vanuit Oegstgeest, regelde onze beamerwerkgroep de livestream op eerste paasdag vanuit ons kerkgebouw met het bloemrijk aangeklede processiekruis prominent in beeld voor alle kijkers vanuit de gehele parochie. Trots er op dat Wil dit zo weer heeft weten te regelen.
Wat zegt Toon Hermans erover in zijn gedicht ‘Al wat sterft, zal bloeien’
‘De bomen komen uit de grond
en uit hun stam de twijgen
en ied’reen vindt het heel gewoon
dat zij weer bladeren krijgen
we zien ze vallen op de grond
en dan opnieuw weer groeien
zo heeft de aarde ons geleerd
dat ál wat sterft zal bloeien’
Dat er nog de nodige jaren zullen volgen dat Wil van Rijn,
bijgestaan door wie dan ook, het ruwhouten kruis weer heerlijk ouderwets aan kan kleden. En dat er jonge opvolgers klaar staan, blijkt ook uit deze oudere foto van de viering van Palmpasen waar het kruis door deze jonge deelnemer ook was aangekleed.
In deze vierde aflevering van ‘Achter de schermen’ een ode aan Wil van Rijn op Stille Zaterdag.
Gerard Bol (De foto’s van het processiekruis uit 2020 zijn van Angenita Hoek, de dochter van Wil van Rijn).
